آرزو های محال برای سینمای ایران در سال 99

به گزارش وبلاگ مهدی، خبرنگاران: همین اولِ متن تکلیف خودم را با شما خواننده گِرام روشن کنم که این قرار است یک متن فانتزی باشد، در این چند سانتیمتر کرونا و ترس هایش جایی ندارد. می خواهم از رویا های محال برای سینمای ایران بنویسم در سالی که خواهد آمد، هر چه که نداریم، حداقل تخیل و آرزو و رویا را که داریم. در یک دنیای موازی، سالِ بعد قرار است اتفاقات عجیب بیفتد، نوروز است و در آن کوش که خوشدل باشیم، چه زیان دارد؟ والا که ندارد.

آرزو های محال برای سینمای ایران در سال 99

سین یکمِ خیال: دعوت سازمان سینمایی از رانده شدگان

در میانه های اردیبهشت هستیم و آن ماجرای اسمشو نَبَر هم ختم به خیر شده و شَرَش کم شده. تمام کشور بعد از شوک دوماهه، نیازمند به یک شیفت پارادایمی شده! یعنی مقامات و مسئولان تصمیم گرفته اند ساختار ها را دوباره پی ریزی کنند و اولویت ها را تغییر بدهند. در فرهنگ و هنر هم که خب همگرایی نمود زیادی دارد، مسئولان امر تصمیم گرفته اند با یک اقدام قاطع و فوری زمینه بازگشت تمام عناصر نخبه وطنی دور از دیار را فراهم کنند. نهاد های موازی هم تضمین داده اند خیلی مته به خشخاش نگذارند و در ها باز شود. از همین رو سازمان سینمایی در نامه ای بلندبالا زمینه بازگشت رسمی تمام سینماگر هایی که در خارج از کشور هستند را فراهم کرده. البته غیر از آن هایی که شاکی خصوصی دارند و سیکل ماجرا برایشان جور دیگری خواهد بود. از همین رو پیرو همان نامه روح افزا گ. ف، ب. و، ش، آ و... خیلی های دیگر تصمیم به بازگشت به وطن گرفته اند.

سین دومِ خیال: توقیفی های از کُمُد در می آیند

هنوز در شوک نامه سازمان سینمایی هستیم که ناگهان با دستور مستقیم رئیس جمهور و همکاری تمامی نهاد های مرتبط تمام فیلم های توقیف شده چهل سال اخیر رفع توقیف می شوند و به اکران عمومی در می آِیند. مابین سینما های سرگروه رقابت شدیدی دربرگرفته و بلیت فروشی ها حاکی از رشد چشمگیر مخاطب بعد از یک دوره رکود اجباری دارد. تلویزیون هم در اقدامی بی نظیر در پخش تیزر های فیلم های از توقیف درآمده نهایت همکاری را دارد. محسن امیریوسفی به همراه بهروز وثوقی به مراسم فرش قرمز آشغال های دوست داشتنی در باغ کتاب می فرایند. استقبال مخاطبان چشمگیر است و تمام فیلم های در توقیف مانده از خط قرمزِ مسعود کیمیایی تا صد سال به این سال ها اثر سامان مقدم، از گزارش یک جشنِ کمال تبریزی تا تمام فیلم های ج. پ به نمایش درآمده و در شهرِ سینمایی ها بلوایی برپا شده.

سین سومِ خیال: سازمان اوج و دعوت به همکاری از بیضایی و تقوایی

سورپرایز سوم متعلق به سازمان اوج است که پیش از این متهم به حمایت از یک سری فیلمساز های خاص شده بود و حالا، اما انگار در کنار باستعدادهایی، چون مهدویان و امثالهم و نوبت به بیضایی در غربت و تقواییِ عزلت نشین هم رسیده. سازمان اوج با ارسال دعوت نامه رسمی برای بهرام بیضایی از او دعوت کرده تا با فراغ بال آثاری در ستایش و درباره اساطیر ایرانی بسازد و بیضایی هم پس از رفع توقیف مرگ یزدگرد نسبت به این دعوت نامه روی خوش نشان داده. از آن طرف ارسال یک دعوت نامه مجزا برای ناصر تقوایی دلِ سینمایی ها را گرم کرده که پروژه نصفه و نیمه مانده تقوایی به سرانجام برسد. اوج به تقوایی و بیضایی برای همکاری با مژده شمسایی و مرضیه وفامهر هم چراغ سبز نشان داده. نزدیکان به خانواده بیضایی می گویند او برای آواز فیلم تازه اش از م. ن که هنوز در غربت است کمک گرفته.

سین چهارمِ خیال: سینما های ایران از گلخانه در می آیند

تصمیم سختی که بالاخره در میانه های تابستان 98 گرفته شد و اکران فیلم های روز دنیا در ایران امکان پذیر شد و بنا به آن چه که تصمیم گرفته شده قرار است بسکمک از سینما هایی که به سیستم صوتی دالبی مجهز نیستند، تجهیز شوند. نظام اکران زین پس با اختصاص دادن 15 درصدِ از سهم اکران به فیلم های روز دنیا چرخه اکران را متنوع تر خواهد کرد. نکته جالب اینجاست که فیلم ها با کمترین ممیزی و با زیرنویس فارسی اکران خواهد شد و سازمان سینمایی تلاش خواهد کرد هر از چندگاهی پای یک سینماگر معتبر را همزمان با اکران فیلم ها به ایران باز کند. نکته ای که نباید از قلم بیفتد این است که برای فیلم ها رده بندی سنی در بلیت فروشی اعمال خواهد شد و سینما تیکت هم قول مساعدت داده تا با ایجاد سازوکار هایی مطمئن، رده بندی سنی درباره فیلم هایی که احتمال مخاطره برانگیزبودنشان هست، اعمال شود.

سین پنجمِ خیال: بودجه خاص برای کانون پرورش فکری

کانون که در دهه شصت و تا میانه های دهه هفتاد آثاری کم نظیر در سینمای کودک و نوجوان ساخته بود و اصلا بسکمک از آثار درخشان کیارستمی و طالبی و امثالهم از آن جا بیرون آمده، حالا با کمک دولت قرار است دوباره میدان دار بشود. وزارت فرهنگ و ارشاد با فراخوان به تمام آن هایی که در حوزه سینمای کودک فعالیت داشته اند اعلام کرده که قرار است با اعطای یارانه های خاص و کمک های بلاعوض در فرایند فیلمسازی برای هر سبد اکران، یک فیلم در حوزه کودک و نوجوان داشته باشد. در ضمنً پخش تیزر فیلم ها در تلویزیون هم رایگان خواهد بود. در روز اول فراخوان کسانی، چون محمدعلی طالبی، مسعود کرامتی، مرضیه برومند و ایرج طهماسب از طرح استقبال کردند.

سین ششمِ خیال: شهرکتاب ها میزبان سینما و ادبیات

مدیریت شهرکتاب ها پیرو رونق چشمگیر و بی سابقه سینما ها طی چهل سال اخیر، تصمیم به برگزاری دوره ای نشست هایی با عنوان سینما و ادبیات گرفته اند. هدف از برپایی این نشست ها نزدیکی بیشتر سینما به ادبیات است. در سینمایی که آثاری، چون داش آکل، ناخدا خورشید، تنگسیر و... ساخته شده سال هاست اثری اقتباسی و چشمگیر تولید نشده. رونق چند ماه گذشته لزوم نزدیکی بیشتر سینما و ادبیات را یادآور شده و در اولین نشست از این سلسله نشست ها بهمن فرمان آرا و محمود دولت آبادی تصمیم به راه اندازی یک پروژه مشترک گرفته اند و به قولی موتور ماجرا راه انداختند.

سین هفتمِ خیال: جدول فروش با تو حرف می زند

پس از گذشت شش ماه از سال، فیلم تگزاس 3 فقط 250 میلیون تومان فروش داشته، فیلم خوب، بد، جلف 3 380 میلیون تومان، فیلم ازل و یک هفته 800 میلیون فروش داشته. مردم به فیلم های ژانر روی خوش بیشتری نشان داده اند.

مثلا فیلم میتیل و کابوس هایش ساخته خانم برومند با فروش 22 میلیاردی جان تازه ای به سینمای کودک داده. این گزارش شش ماهه که از شرایط سینمای ایران در سال 99 خواندید، حاصل تخیل بنده بود، اگر محقق نشد، به هیچ جایی نمی شود شکایت برد. خوبی اش اصلا همین است که جزو وعده های مقامات تلقی نمی شود و از همین جهت روی هوا ماندنش کسی را ناامید نمی کند. پس ناگزیر و از این بنده حقیر همین را بشنوید که درباره هر چیزی که دوست داشتید تخیل کنید که تخیل و خواب خوش مُسَکن این اوقات ناخوش است. در ضمنً توجه کنید که در آستانه سال نو و نوروز دوست داشتنی چه بهتر که کار کم هزینه کنید، این همه ساختار سینمای کشور را بهم ریختم و هیچ تومانی هم از جیبم نرفت. نوروز پیروز است و کار هیچ پدیده ای نیست که خدشه بر تنش بیاندازد.

منبع: برترین ها

به "آرزو های محال برای سینمای ایران در سال 99" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "آرزو های محال برای سینمای ایران در سال 99"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید