سنگ کلیه: ترکیب این 2 دارو می تواند درد خروج سنگ ها را کاهش دهد - وبلاگ مهدی

به گزارش وبلاگ مهدی، محققان موسسه فناوری ماساچوست(MIT) ، در کمبریج، ترکیبی از 2 دارو را یافته اند که می تواند درد خارج شدن سنگ کلیه را تسکین دهد. آنها مطالعه خود را بر روی خوک ها انجام دادند.

هرکسی که قبلاً سنگ کلیه خود را دفع نموده است، می داند که این می تواند یک تجربه دردناک باشد. هر ساله بیش از نیم میلیون نفر در ایالات متحده آمریکا این درد را تجربه می نمایند و حدود 1 نفر از هر 10 نفر در بعضی مواقع دچار سنگ کلیه می شوند.

سنگ کلیه معمولاً بدون مداخله پزشک از بدن خارج می گردد، اما ممکن است یک فرایند آهسته و دردناک باشد.

با این حال، طبق تحقیقات تازهی که در مهندسی زیست پزشکی اجرا شده است، این فرایند آهسته و دردناک به زودی می تواند منسوخ گردد.

تیم پشت این تحقیق، ترکیبی از دو دارو را پیدا نموده است که می تواند دیواره های مجرای ادرار خوک ها را شل نمایند. به طور بالقوه، این داروها می توانند مانع از ایجاد درد شدید ناشی از خروج سنگ کلیه شوند.

مشکل سنگ کلیه

پروفسور مایکل سیما، نویسنده ارشد این مطالعه، بیان می نماید: ما فکر می کنیم که این روش می تواند به طور قابل توجهی بر سنگ کلیه - که هر ساله میلیون ها نفر با آن مقابله می نمایند - تأثیر بگذارد.

پروفسور سیما با گروه علوم و مهندسی مواد MIT برای تحقیقات جامع سرطان همکاری دارد.

این سنگ ها هنگامی شکل می گیرند که ادرار ما حاوی مواد جامد بسیار زیاد باشد و مایعات کافی برای شستن کریستال ها از کلیه نداشته باشد.

این کریستال ها با هم جمع می شوند و سنگ هایی را تشکیل می دهند که به طرز دردناکی به سمت مجرای باریک ادرار می فرایند و باعث گرفتگی و التهاب می شوند. بیشتر آنها طی چند هفته خارج می شوند، هر چند ناراحتی ناشی از آن می تواند مداوم و شدید باشد. گاهی اوقات این سنگ ها آنقدر بزرگ می شوند که احتیاج به برداشتن آن به وسیله جراحی می باشد.

از آنجا که سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) هنوز استفاده از داروهای خوراکی را برای بزرگتر کردن مجرای ادرار و یاری به عبور سنگ ها تصویب ننموده است، پزشکان معمولاً داروهای تسکین دهنده درد را تجویز می نمایند. پیش از این، محققان دیگر، شل نماینده های مجرای ادرار را آزمایش نموده بودند، اما مفید بودن این داروها کاملاً ثابت نشده است.

درباره مطالعه تازه

نویسنده اصلی این تحقیق، کریستوفر لی، دکترای علوم بهداشت و فناوری هاروارد است. وی انگیزه تحقیق تازه را چنین توصیف می نماید:

اگر توجه کنید که امروزه چگونه سنگ کلیه درمان می گردد، از حدود 1980 تا به امروز واقعاً تغییری ننموده است، و شواهد بسیار قابل توجهی وجود دارد که نشان می دهد داروهای تجویزی تا کنون خیلی خوب عمل ننموده اند.

-کریستوفر لی -

پروفسور سیما و دکتر برایان آیزنر - که متخصص ارولوژی است و در زمینه سنگ کلیه تخصص دارد - به یافتن یک روش کارآمد علاقه مند شدند. لی به زودی به تحقیق آنها پیوست.

آنها کار خود را با شناسایی 18 دارویی که پزشکان به طور معمول برای درمان مواردی مانند فشار خون بالا و گلوکوم (آب سیاه چشم که باعث کوری تدریجی می گردد) استفاده می نمایند، شروع کردند .

از آنجا که آنها مشکوک بودند داروهایی که مستقیماً برای مجرای ادرار تجویز می شوند، می توانند مؤثرتر باشند، آنها سلول های مجرای ادراری انسانی را که در ظروف آزمایشگاهی رشد یافته است را در معرض این 18دارو قرار دادند تا بتوانند مقدار شل کردن مجرای ادرار هر دارو را معین نمایند.

با این حال، پروفسور سیما گزارش داد، ما چندین دارو پیدا کردیم که بتوانند اثر مورد انتظار ما را داشته باشند، و در هر موردی، دریافتیم که غلظت مورد احتیاج آنها برای اثر گذاری، اگر به صورت سیستماتیک مصرف گردد، ممکن است مرز ایمن بودن را رد کند.

اثربخشی بیشتر ترکیب 2 دارو

محققان، بیشتر نتایج خود را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند، و در پی ترکیبی از دو دارو هستند که بتواند در دوزهای پایین تر و مطمئن تر، موثر باشد. خاتمه، آنها دو دارو با عملکرد بالا یافتند که اگر با هم تجویز و مصرف شوند، می توانند نتایج مثبت دیگری نیز به همراه داشته باشند.

یکی از این داروها، نیفدیپین (nifedipine)، یک مسدود نماینده کانال کلسیم است که پزشکان می توانند از آن برای درمان فشار خون بالا استفاده نمایند. دیگری نیز یک مهارنماینده Rho کیناس است که می تواند گلوکوم را درمان کند.

سپس این گروه دوزهای مختلفی از ترکیب این داروها را به وسیله یک ابزار لوله ای به نام سیستوسکوپ به مجرای ادرار خوک ها وارد کردند.

محققان برای سنجش اثربخشی آنها در شل شدن بافت مجرای ادرار، تعداد دفعات و طول انقباضات یا گرفتگی های مربوط به عبور سنگ را ردیابی کردند.

آزمایش های بعدی در خوک ها، نشان داد که ترکیب این دو دارو تقریبا می تواند این انقباضات را از بین ببرد.

علاوه بر این، در آزمایش های بعدی هیچ اثری از این داروها در جریان خون پیدا نشد. بدین معنی که این دارو ها در مجاری ادرار به جای مانده و خطر عوارض جانبی سیستمیک را کاهش می دهد.

محققان امیدوارند که تحقیقات و توسعه بیشتری انجام گیرد و درنهایت منجر به آزمایشاتی در انسان ها گردد.